آمادگی تغییر در روابط تعدّی نظارتی و احساس خودکارآمدی نوآورانه کارکنان دانشگاه علوم پزشکی شیراز

مقدمه: رفتارهای منفی و تعدّی از وظایف نظارتی، عواقب منفی برای افراد و سازمان‌ها به دنبال دارد. به نظر می‌رسد برخی از این عواقب، کاهش آمادگی برای تغییر و قابلیت نوآوری در سازمان باشد. هدف این پژوهش بررسی نقش آمادگی برای تغییر در روابط بین تعدّی نظارتی و احساس خودکارآمدی نوآورانه کارکنان دانشگاه علوم پزشکی شیراز بود که در سال 1394 مشغول به کار بودند. روش‌ها: روش پژوهش مقطعی با استفاده از تحلیل مسیر بود. نمونه تحقیق شامل 216 نفر از کارکنان دانشگاه علوم پزشکی شیراز بود که با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی، انتخاب شدند. پرسشنامه‌های این پژوهش شامل مقیاس‌های تعدّی نظارتی، آمادگی برای تغییر و خودکارآمدی نوآورانه کارکنان بود که از روایی و پایایی خوبی برخوردار بودند. برای تحلیل داده‌ها از نرم افزارهای SPSS نسخه 22 و Lisrel  نسخه 50/8 و آزمون‌های آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون ساده و چند گانه استفاده گردید. نتا‌یج: یافته‌ها نشان داد که تعدّی نظارتی تأثیر منفی و معنی‌داری بر ابعاد مختلف آمادگی برای تغییر (0001/0>Ρ) دارد. آمادگی عاطفی برای تغییر، تأثیر مثبت و معنی‌داری بر احساس خودکارآمدی نوآورانه (0001/0>Ρ) داشت و سهم واسطه‌گری در روابط بین تعدّی نظارتی و خودکارآمدی نوآورانه کارکنان دارا بود. بحث و نتیجه‌گیری: نوآوری می‌تواند منجر به تغییر در سازمان شود. لذا کارکنان بایستی از قبل، آمادگی برای این تغییرات را داشته باشند که این خود می‌تواند تحت تأثیر نحوه نظارت و رفتارهای نظارتی مدیران، افزایش یا کاهش یابد.